Thuis wijn maken

Dit jaar hadden we een grote druivenoogst. In ons land is dit de Kaluga-regio, het Borovsky-district, d.w.z. de middelste strook van Rusland zelf, een zone met risicovolle landbouw. Het weer droeg hier grotendeels aan bij, hoewel het in de zomer anders was, maar op belangrijke momenten was het zeer gunstig voor druiven: de eerste periode was de bloei van druiven en de productie van eierstokken, van half mei tot half juni was er zeer warm, droog weer de temperatuur werd gestaag in het gebied van 25-30 graden Celsius gehouden.
Toen bleek het midden van de zomer koud en regenachtig te zijn en het leek erop dat er een serieuze dreiging over de oogst doemde: de druiven groeiden niet, bloosden niet, het was duidelijk dat hij zich slecht voelde in dergelijke omstandigheden. Maar augustus corrigeerde alles, de temperatuur bleef opnieuw op 25 graden Celsius en hoger, de druiven kwamen tot leven, werden snel rood, kregen suiker en waren begin september bijna klaar voor inzameling en verwerking.

Druiven voor wijn

De druif waarvan we wijn gaan maken heet "Isabella", hij is rood, met zaadjes erin. Deze variëteit is pretentieloos in het groeiproces, vereist geen beschutting voor de winter, is bestand tegen verschillende druiveninfecties en ziekten, zoals de schimmel. Smaak is gemiddeld, met gekochte winkels of Zuid-Krim-variëteiten, ze kunnen natuurlijk niet worden vergeleken, maar als je erin slaagt om te rijpen, zoals dit jaar, is het nog steeds erg lekker. Dit jaar heb ik het direct gegeten, ik herinner me dit nooit eerder en ik doe al zes jaar druiven. Er waren dit jaar zoveel druiven dat je niet alles kunt eten, omdat het moet worden verzameld, verwerkt en gemaakt.
Lyrische uitweiding: ik droogde ongeveer een emmer druiven in een elektrische droger voor gedroogd fruit, waardoor ik mezelf voorzien van een heerlijke compote voor de lange winter. Deze druif is niet geschikt voor het maken van jam of rozijnen, vanwege het grote aantal zaden.

Zelfgemaakte wijn maken

Om zelfgemaakte wijn te maken, hebben we minstens twee plastic vaten nodig met een capaciteit van 30 tot 50 liter. Het aantal vaten hangt af van de geoogste druiven; in mijn geval waren vier vaten voldoende, maar één vat zou leeg moeten zijn, want tijdens het maken van wijn moet je de wijnmost eenmaal van het ene vat op het andere overzetten. Dus we stoppen de verzamelde druiven in een vat naar boven, nemen een oogje op bessen, in mijn geval is het een houten hamer van ongeveer een meter lang, en persen de bessen op dezelfde manier als we aardappelpuree bereiden totdat ze allemaal ondergedompeld zijn in druivensap.
De bessen worden tot de helft gerijpt, dan moet je de druiven aan het vat toevoegen, het opnieuw kneden en vijftien centimeter boven het vat laten, want wanneer het gistingsproces begint, zal het bessenmeel beginnen te stijgen, en als je een korte afstand verlaat, begint het waardevolle product te stromen vaten recht op de vloer. Het is jammer!
We sluiten vaten met deksels die te koop zijn in een set op vaten. Vaten met gemalen bessen worden in een koele kelder geplaatst. De aanbevolen temperatuur voor wijnfermentatie moet tussen 16 en 22 graden Celsius liggen. Op de tweede of derde dag gaat het gistingsproces verder, het zal visueel zichtbaar zijn in de vorm van rood schuim op het oppervlak van gemalen bessen.
Als je het vat opent, ruik je ook de gisting, de eerste tonen van je jonge wijn en kooldioxide, die reukloos lijkt, maar je neus gewoon vasthoudt.
Laat vervolgens het vat (of meerdere vaten) twee weken met rust. Gedurende deze tijd, de bessen fermenteren, verzachten, stromen, beginnen gemakkelijk sap te geven. Op de afgesproken tijd gaan we naar de kelder, halen een pers eruit om het sap uit te persen, stellen het ongeveer in, zoals op de foto.
Aan het begin van mijn wijnbereidingsactiviteit heb ik een dergelijke pers afgezien met behulp van een gaasje met voddenlap: leg druiventaart in het midden van de doek, draai het, kreuk het, knijp het, knijp schoon sap, alle botten, twijgen en ander afval blijven binnen. Het proces is moeilijk, lang, omdat ik een speciale kleine pers voor mezelf heb, die ik u adviseer.
Draai de hendel van de pers met de klok mee, puur sap onderscheidt zich van het bessenmengsel, droge maaltijd blijft in het net. Nu hebben we een schoon vat nodig, dat ik eerder heb genoemd.
We gieten puur sap, dat we vanaf nu geen wijn, maar wijnwort noemen, in een schoon, leeg vat. We doen het afval in een emmer en gooien het vervolgens in een composthoop. Na het verwerken van een vat van vijfendertig liter, kregen we ongeveer één emmer afval (tien liter) en 20-25 liter wijnwort.
Het is wenselijk, maar naar mijn ervaring is het niet nodig om nog tien liter wort aan dit vat toe te voegen, omdat dit lucht-zuurstofkussen de smaak van wijn schaadt en de aanwezigheid van zuurstof de vorming van azijn uit wijn kan veroorzaken. In dit stadium kunt u suiker toevoegen aan uw voorbereide wort naar uw smaak, omdat in onze strook de druiven nog steeds niet zoet genoeg zijn om een ​​bepaalde sterkte van de wijn of een zoete halfzoete smaak te bereiken. Maar het hangt af van uw smaakvoorkeuren, als u van een zwakke graad en een zure smaak houdt, zoals "brut", dan kunt u geen suiker toevoegen. Na het toevoegen van suiker gaat het fermentatieproces met hernieuwde kracht.
We laten het wort van de wijn nog twee tot drie maanden in de kelder ronddwalen, in december moet de wijn klaar zijn, gebotteld, pot, strak kurk, open wijn kan slecht worden, gesloten wijn kan jaren worden bewaard en smaakt van jaar tot jaar. Zoete en semi-zoete wijnen worden langer en beter bewaard dan droge, suiker is een extra conserveermiddel en zoete wijnen zijn meestal 1-3 graden sterker in alcoholgehalte, wat ook niet onbelangrijk is.
Ik wil graag een paar woorden zeggen over het waterkasteel.
In dit geval wordt een gat in het vatdeksel gemaakt, een plastic buis wordt er stevig in gestoken, die op zijn beurt in een pot met water wordt ingebracht. Fermentatiegassen verlaten het vat via deze buis en de buitenlucht komt niet in het vat, omdat water uit de pot geen lucht in de buis laat. Vaak maken mensen deze kastelen thuis in de lucht met rubberen of latex handschoenen, het werkingsprincipe is hetzelfde, overmatige druk kan van binnenuit komen, er komt niets binnen. Dit is nodig zodat azijn niet uit wijn komt, als er temperaturen boven de 20 graden Celsius zijn en vrije toegang tot zuurstof, dan zullen azijnbacteriën wijn winnen en zal je wort verdwijnen, of heb je een heel vat druivenazijn. Ik maak soms een slot, soms niet, maar ik moet het vat sluiten met een deksel, niet erg strak, zodat overtollige gassen van binnenuit kunnen ontsnappen.
Dat is alles. Prettig nieuwjaar met zelfgemaakte jonge wijn!