Zelfgemaakt van stukjes dozen

Nadat de installatie van het volgende lokale computernetwerk was voltooid, vormde zich, zoals altijd in dergelijke gevallen, een hoop stukjes plastic dozen (fig. 1).

Fig. 1

Je kunt ze natuurlijk verzamelen en op de een of andere manier de volgende keer gebruiken. Maar ... Ten eerste, wanneer zal hij zijn - deze volgende keer? Ten tweede zullen dan misschien dozen van volledig verschillende maten nodig zijn. En tot slot, ten derde, waar deze restjes moeten worden opgeslagen, waarvan het aantal toeneemt? ... Het antwoord op deze vragen suggereert zichzelf: je moet iets nuttigs van ze "maken" ...

Mijn aandacht in dit verband - ik weet niet waarom ikzelf - werd vooral aangetrokken door de doos in figuur 2. Vilt met hun vierkante profiel, dakvilt met voldoende hoge stijfheid (anderen hadden om een ​​of andere reden erg dunne, een soort van "dunne" muren), dakvilt dan. Hij opende de doos (afb. 3), mat de basis en het deksel.

Fig. 2 Afb. 3

De beslissing kwam toen, in gedachte, een doos op de laserschijf "plakte" die in de basis van de doos aanwezig was. Ze kwam vrij strak binnen, alsof ze precies op maat was gemaakt, en bleef op de tafel staan ​​met de basis van de doos (fig. 4). En als je twee dunne dozen probeert? Het resultaat (afb. 5) is hetzelfde! Met schijven in papieren enveloppen is alles veel eenvoudiger. 7-8 stuks (fig. 6) passen stevig in de basis (zonder het risico op beschadiging van de envelop!)

Fig. 4 Fig. 5 Fig. 6

Zoals het gezegde luidt in dergelijke gevallen: "Eureka!"

Maar wat als je een plank maakt of niet voor schijven? Nu is het eindelijk mogelijk om de schijven in stapels te sorteren (afb. 7), en op dit moment gemakkelijk de juiste te krijgen, zonder het risico te lopen de stapel te "vullen" bij het verwijderen van de laagste doos of envelop.

Fig. 7

Natuurlijk kunnen ze bezwaar maken dat hiervoor een redelijk breed assortiment van de meest uiteenlopende ontwerpen in de winkels wordt gepresenteerd. Maar ten eerste, verre van overal waar ze kunnen worden gekocht, ten tweede zijn de prijzen van deze producten (naar mijn mening) te hoog, en ten slotte, en ten derde - en dit is het belangrijkste - is het veel aangenamer om iets te gebruiken dat doe het zelf!

Laten we beginnen!

Voor werk hebben we nodig (afb. 8):

- Superlijm "502 CYANOACRYLAAT LIJM" of vergelijkbaar (1);

- alcohol (2);

- een ijzerzaag (3);

- zijsnijtang (4);

- administratief mes (5);

- een verstekbak (bij voorkeur!) (fig. 9).

Fig. 8 Afb. 9

Eerst sneden we met behulp van zijsnijders (of beter, een verstekbak) de bases in stroken van elk 12 cm. De breedte van de standaard doos voor schijven is 14 cm De sokkels zijn korter gesneden dan de dozen zodat de dozen op de plank een beetje uitsteken en ze kunnen worden uitgetrokken door de gewenste doos van onderaf los te wrikken. Maar - dit is een kwestie van smaak. Strips kunnen langs de lengte van de doos worden gesneden. Nadat we het vereiste aantal strips hebben gesneden, verwerken we de snijplekken met een kantoormes en zijsnijders om bramen en scherpe randen en hoeken te verwijderen. Door de strips samen te stellen, bepalen we de breedte van de toekomstige plank.

Nu snijden we met behulp van de verstekbak (of tekeningdriehoek) van de deksels van de behuizing de details van de basis van de plank zo (Fig. 10, pos. 1) zodat de plakjes een hoek van 45 graden maken (pos. 2). We reinigen en ontvetten de lijmplaatsen met een wattenstaafje gedrenkt in alcohol en lijmen de basis van de plank van het deksel van de doos. Voor een nauwkeurigere bevestiging van voegen kunnen vooraf gesneden stukken van de basis van de doos 2-3 cm lang in de voegen van de onderdelen worden gestoken. Nadat de basis van de plank klaar is, is het noodzakelijk om deze en de gesneden stroken te reinigen en te ontvetten en de stroken dicht bij elkaar op de basis te plakken (fig. 11). Maak gaten om de resulterende plank op twee plaatsen (ongeveer 1/4 van de lengte van beide randen) aan de basis op de basis te bevestigen.

Fig. 10

Fig. 11

Omdat de resulterende vrijdragende structuur mogelijk niet het gewicht van de schijven ondersteunt of tijdens gebruik breekt, is het noodzakelijk om stops te maken vanaf de deksels van de behuizing (Fig. 12).

Fig. 12

De uiteinden van de aanslagen worden onder een hoek van 45 graden afgesneden en het "bloemblad" met het montagegat (het kan heel gemakkelijk worden gemaakt met een scherp gereedschap) wordt gebogen door het te verwarmen langs de vouwlijn met een soldeerbout of boven een open vuur. Om de aanslagen op de plank te bevestigen, is het noodzakelijk om twee stroken van de basis van de doos vanaf de zijkant van de basis te lijmen (afb. 10, pos. 3). De aanslagen worden eenvoudig stevig in deze bases gedrukt zonder extra bevestiging en worden met schroeven aan de muur bevestigd.

Het resultaat was een behoorlijk mooie plank (Fig. 13) voor het opslaan van laserschijven, waarvan de productie iets meer dan een uur duurde.

Fig. 13

Ik merk op dat bij de vervaardiging de basis van de doos voornamelijk wordt gebruikt (in Fig. 2-6 zijn ze blauw). En wat te doen met de hoesjes "werkloos blijven"? Van hen is het mogelijk om iets te maken voor schijven. Niet alle schijven passen immers op één plank! Door de breedte van het deksel van de doos (fig. 3) kunt u er dezelfde dozen en enveloppen met laserdijken in plaatsen, maar u kunt dit volledig vrij doen, zonder inspanning.

Om een ​​boekenkast te maken, is het noodzakelijk om stroken van de deksels van de dozen op dezelfde lengte te snijden - 12 cm. Er moet echter worden opgemerkt dat in dit geval voor elke doos (of een paar dunne dozen) het nodig is om twee stroken te hebben. Leg de helft van de gesneden stroken samen en lijn de randen uit, lijm ze aan elkaar met zijvlakken. Twee wandplanken zijn klaar. Het blijft, bijvoorbeeld met behulp van een plaat van plexiglas of ander geschikt materiaal, om de achterwand te maken, om twee zijwanden eraan te lijmen en tegelijkertijd te observeren dat ze parallel zijn en een afstand gelijk aan iets meer dan de hoogte van de doos (13 cm). Lijm twee plastic strips in het voorste deel (boven en onder) (zie Fig. 14-16), die zorgen voor parallelle wanden en de structuur stijfheid geven. Ik bevestigde bovendien de zij- en achterwanden door plastic hoeken te lijmen die overblijven van eerdere ambachten. Van onder naar boven kun je ook een rechthoek van plexiglas lijmen, waarop op zijn beurt de benen worden gelijmd. Doppen van plastic flessen, van tubes tandpasta of crèmes, enz. Kunnen als benen dienen. Ik heb me beperkt tot het lijmen van twee strips vanaf de onderkant, gesneden uit de deksels van de dozen (ze zijn zichtbaar in Fig. 15). Ze dienen ook als de benen van de wat.

Wat ik heb, wordt weergegeven in de figuren 14-16.

Fig. 14 Fig. 15 Afb. 16

Postscriptum Plastic dozen zijn zo technologisch geavanceerd en vruchtbaar materiaal voor ambachten dat je - als je je hersenen beweegt - een verscheidenheid aan nuttige zelfgemaakte producten kunt maken. Toen het bijvoorbeeld nodig was om de HUB in een kleine, volledig lege kast te installeren (niet op de vloer laten liggen!), Werd een plank heel snel gemaakt van stukjes dozen (Fig. 17), waarop deze HUB nu al 5 jaar vredig rust ...

Fig. 17