Bodemvochtsensor

Vaak vindt u in de uitverkoop dergelijke apparaten die op een bloempot zijn geïnstalleerd en het bodemvochtgehalte controleren, inclusief, indien nodig, een pomp en de plant water geven. Dankzij dit apparaat kun je veilig een week op vakantie gaan, zonder angst dat je geliefde ficus zal vervagen. De prijs van dergelijke apparaten is echter onredelijk hoog, omdat hun apparaat extreem eenvoudig is. Dus waarom kopen als je het zelf kunt doen?

Schema

Ik stel voor om een ​​diagram samen te stellen van een eenvoudige en bewezen bodemvochtsensor, waarvan een diagram hieronder wordt weergegeven:
Twee metalen staven worden in de nier van de pot laten zakken, wat bijvoorbeeld kan door de paperclip recht te trekken. Ze moeten op een afstand van ongeveer 2-3 centimeter van elkaar in de grond worden gestoken. Wanneer de grond droog is, geleidt deze slecht elektrische stroom, de weerstand tussen de staven is zeer hoog. Als de grond nat is, neemt de elektrische geleidbaarheid aanzienlijk toe en neemt de weerstand tussen de staven af. Dit fenomeen ligt ten grondslag aan de werking van het circuit.
De weerstand van 10 kΩ en het bodemgedeelte tussen de staven vormen een spanningsdeler, waarvan de uitgang is verbonden met de inverterende ingang van de operationele versterker. ie De spanning daarop hangt alleen af ​​van hoe vochtig de bodem is. Als u de sensor in vochtige grond plaatst, is de spanning aan de ingang van de op-amp ongeveer 2-3 volt. Naarmate de aarde droogt, zal deze spanning toenemen en 9-10 volt bereiken met volledig droge aarde (specifieke spanningswaarden zijn afhankelijk van het type grond). De spanning op de niet-inverterende ingang van de op-amp wordt handmatig ingesteld door een variabele weerstand (10 kOhm in het circuit, de waarde ervan kan worden gewijzigd binnen 10-100 kOhm) in het bereik van 0 tot 12 volt. Met behulp van deze variabele weerstand wordt de sensordrempel ingesteld. De operationele versterker in dit circuit werkt als een comparator, d.w.z. Het vergelijkt de spanningen op de inverterende en niet-inverterende ingangen. Zodra de spanning van de inverterende ingang de spanning van de niet-inverterende ingang overschrijdt, verschijnt er min vermogen aan de uitgang van de op-amp, de LED gaat branden en de transistor gaat open. De transistor activeert op zijn beurt een relais dat de waterpomp of elektrische klep regelt. Water zal in de pot beginnen te stromen, de aarde zal weer vochtig worden, de elektrische geleidbaarheid ervan zal toenemen en het circuit zal de watertoevoer afsluiten.
De voor dit artikel voorgestelde printplaat is ontworpen om een ​​dubbele operationele versterker te gebruiken, bijvoorbeeld TL072, RC4558, NE5532 of andere analogen, waarvan de helft niet wordt gebruikt. De transistor in het circuit gebruikt laag of gemiddeld vermogen en PNP-structuren, bijvoorbeeld KT814 kan worden gebruikt. De taak is om het relais in en uit te schakelen, en in plaats van het relais, kunt u de sleutel op de veldeffecttransistor gebruiken, zoals ik deed. De voedingsspanning van het circuit is 12 volt.
Download bord:

Een bodemvochtsensor monteren

Het kan gebeuren dat wanneer de grond droogt, het relais niet duidelijk wordt ingeschakeld, maar eerst begint het snel te klikken en pas daarna wordt het in de open toestand geïnstalleerd. Dit suggereert dat de draden van het bord naar de pot met de plant netwerkinterferentie opvangen, wat de werking van het circuit nadelig beïnvloedt. In dit geval doet het geen pijn om de draden te vervangen door afgeschermde draden en een elektrolytische condensator met een capaciteit van 4,7 - 10 microfarads parallel aan de grond te plaatsen, naast de capaciteit van 100 nF aangegeven in het diagram.
Ik hield echt van de werking van het circuit, ik beveel het aan voor herhaling. Foto van het apparaat dat ik heb verzameld:

Bekijk de video: 11 Plaatsen van een bodemvochtsensor (November 2024).